Gisteren liet ik per ongeluk mijn koffiemok vallen. Gewoon, dom onhandig gedrag. Maar terwijl ik die scherven aan het opruimen was, dacht ik: wat nou als die mok gewoon was blijven hangen? Wat als de zwaartekracht er ineens mee ophield?
Het is best een eng idee eigenlijk. Die onzichtbare kracht die ons allemaal netjes op de grond houdt, verdwijnt gewoon. Poof! Weg ermee. Wat dan?
Seconde nul: iedereen begint te zweven
Het eerste wat zou gebeuren is dat letterlijk alles – en dan bedoel ik ook echt álles – zou beginnen te zweven. Jij, ik, je hond, de koelkast, auto’s, het water in je glas. Alles wat niet vastgeklonken zit aan de aarde, gaat omhoog.
Ik probeer me voor te stellen hoe dat eruitziet. Mensen die aan het wandelen zijn, ineens langzaam opstijgen. Kinderen op de speelplaats die beginnen te giechelen omdat ze kunnen “vliegen.” Maar ook chaos: auto’s die van de weg zweven, piloten die plotseling geen controle meer hebben omdat lift en gewicht niet meer bestaan.
Het gekke is dat je het waarschijnlijk niet meteen door zou hebben. De eerste paar seconden voel je misschien gewoon een raar licht gevoel, alsof je in een snelle lift zit. Pas als je ziet dat je voeten de grond niet meer raken, gaat het kwartje vallen… of juist niet vallen, ha!
Na een minuut: paniek en verwondering
Na een minuut zou de realiteit goed doordringen. Mensen die proberen zich vast te grijpen aan bomen, lantaarnpalen, alles wat nog aan de grond vastzit. Maar tegelijkertijd denk ik dat er ook mensen zouden zijn die het fantastisch vinden. Eindelijk kunnen vliegen!
De meeste spullen in huizen zouden waarschijnlijk nog wel op hun plek blijven, tenzij er wind staat of iemand ze aanraakt. Maar zodra je de voordeur opendoet… whoosh! Daar gaan al je losse spullen de lucht in.
Ik stel me voor dat de eerste reactie van veel mensen zou zijn om naar binnen te gaan en zich vast te houden aan meubels. Totdat ze doorhebben dat die meubels ook gewoon los kunnen komen en mee kunnen zweven.
De eerste uren: leren zweven
Waarschijnlijk zouden we binnen een paar uur uitvogelen hoe we ons kunnen voortbewegen. Je kunt jezelf afzetten tegen muren en plafonds, een beetje zoals astronauten doen. Maar dan wel zonder die fancy training.
Eten en drinken wordt plotseling heel lastig. Water vormt gewoon bollen in de lucht in plaats van dat het netjes in je glas blijft. En probeer maar eens een boterham te eten als die kruimels alle kanten op zweven. Ik denk dat we heel snel zouden overstappen op vloeibaar voedsel in tubes, net zoals in ruimtestations.
Slapen… dat wordt interessant. Je kunt niet meer lekker in bed ploffen, want je valt er gewoon niet in. Je zou jezelf moeten vastmaken of permanent moeten blijven zweven. Misschien worden slaapzakken die aan de muur bevestigd zijn het nieuwe normaal.
Dagelijks leven wordt een uitdaging
Naar het toilet gaan… oké, dit wordt gênant, maar iemand moet het zeggen. Zonder zwaartekracht werkt een normaal toilet niet meer. We zouden waarschijnlijk heel snel ruimtetoiletten moeten ontwikkelen die met zuigkracht werken. Not glamorous, maar wel noodzakelijk.
Autorijden wordt onmogelijk. Auto’s hebben wrijving met de weg nodig om vooruit te komen, en zonder zwaartekracht is er geen wrijving. Openbaar vervoer zou moeten overschakelen op systemen met kabels en wieltjes, een beetje zoals skilliften maar dan horizontaal.
En sporten? Voetbal wordt heel anders als de bal niet meer naar beneden valt. Basketbal krijgt een hele nieuwe dimensie als je gewoon naar de basket toe kunt zweven. Zwemmen in een zwembad wordt onmogelijk omdat al het water in bollen door de lucht drijft.
De donkere kant: gevaar overal
Niet alles zou leuk en spannend zijn. Mensen met hartproblemen of andere gezondheidsissues zouden het zwaar krijgen. Ons lichaam is ontworpen om te werken met zwaartekracht. Zonder die constante “druk” zouden we waarschijnlijk last krijgen van spierverlies en botontkalking, net zoals astronauten na lange ruimtereizen.
En dan heb je nog het probleem van de atmosfeer. Normaal gesproken houdt de zwaartekracht onze lucht netjes rond de aarde. Zonder zwaartekracht zou de atmosfeer langzaam wegdrijven de ruimte in. We zouden letterlijk onze adem verliezen, letterlijk.
Ook rampzalig: alle water op aarde zou zich waarschijnlijk verzamelen in gigantische zwevende bollen. Oceanen, meren, rivieren – alles wordt een soort kosmische waterballon. Dat betekent geen stromend water meer, geen regen, het hele watersysteem van onze planeet valt uit elkaar.
Lange termijn: kunnen we overleven?
Ik denk eerlijk gezegd dat we als mensheid het niet lang zouden volhouden. Onze hele beschaving is gebouwd op de aanwezigheid van zwaartekracht. Landbouw werkt niet zonder dat water naar beneden zakt naar de wortels. Fabrieken kunnen niet draaien zonder dat materialen zich gedragen zoals we verwachten.
Binnen een paar weken zouden we waarschijnlijk allemaal ondergronds moeten gaan wonen, in tunnels en kelders waar we ons kunnen vasthouden aan de wanden. We zouden een soort holbewoner-samenleving moeten ontwikkelen, maar dan in drie dimensies.
Tenzij… tenzij we heel snel leren om kunstmatige zwaartekracht te creëren. Misschien door gigantische centrifuges te bouwen waarin we kunnen leven. Of door magnetische systemen die ons naar beneden trekken. Maar dat zou jaren duren om te ontwikkelen.
Het einde van de aarde zoals we die kennen
Het allerergste scenario: de aarde zelf zou uit elkaar vallen. Zwaartekracht houdt niet alleen ons op de grond, maar ook de planeet zelf bij elkaar. Zonder die kracht zouden de continenten uit elkaar kunnen drijven, de atmosfeer zou verdwijnen, en al het water zou de ruimte in zweven.
We zouden eigenlijk niet meer op een planeet leven, maar op een soort space debris field van rotsen, water en lucht die langzaam uit elkaar drijft. Niet bepaald een vrolijk plaatje.
Maar misschien ook magie?
Aan de andere kant… stel je voor hoe mooi het zou kunnen zijn, als we het zouden overleven. Steden die in drie dimensies gebouwd worden, met gebouwen die in de lucht zweven. Mensen die echt kunnen vliegen, kinderen die opgroeien in een wereld zonder “beneden” en “boven.”
Misschien zouden we een heel nieuw soort mens worden. Sterker, wendbaarder, beter aangepast aan het leven in drie dimensies. We zouden letterlijk naar de sterren kunnen reiken… als we tenminste lang genoeg overleven om die kant op te evolueren.
Persoonlijk hoop ik dat de zwaartekracht gewoon lekker blijft waar hij is. Ik vind het al moeilijk genoeg om mijn koffie niet te morsen met zwaartekracht erbij, laat staan zonder. Maar het is wel een fascinerende gedachte… ook al zou het waarschijnlijk het einde van alles betekenen zoals we dat kennen.
