Lijkt het je niet heerlijk, om eens een keer zonder dat iemand het doorheeft mensen te bespieden? Om eens te kijken hoe dat nou zit, in de gemiddelde huiskamer? Om te zien hoe mensen écht zijn? Het lijkt mij een droom: voor één dag onzichtbaar zijn.
Hé, psst …
Voor veel mensen is het een heimelijk genoegen: mensen afluisteren. Voor mij ook. Alleen wil ik natuurlijk dat niemand dat merkt. Als ik onzichtbaar ben, ga ik dat uitgebreid en zonder schaamte doen. Ik wil weleens horen wat er in de gemiddelde koffiecorner allemaal besproken wordt. En wat er geroddeld wordt. Natuurlijk wil ik dat niet in mijn naaste omgeving, want verhalen over mezelf horen, dat wil ik niet. Stel je voor dat je hoort hoe men werkelijk over je denkt?
Cold feet
Als ik onzichtbaar ben, ga ik minstens een uurtje afluisteren. Om vervolgens in de coulissen van het theater artiesten te bekijken. Ik wil mezelf ervan overtuigen dat zij ook heel zenuwachtig het podium opgaan, dat het helemaal zo raar niet is om cold feette hebben. Om vervolgens te ontdekken dat toneelspelers eigenlijk ook maar gewoon mensen zijn. Als ik onzichtbaar ben, zou ik bevestigd krijgen dat ieder mens eigenlijk hetzelfde is. Ik denk dus dat ik dat heel snel zat ben. Een dagje onzichtbaar lijkt me lang genoeg.
Maar het maakt mij wel nieuwsgierig: wat is het eerste dat jij gaat doen als je onzichtbaar bent?
