In onze gedachten zijn we vele malen eerlijker dan in onze gesprekken. Je kunt met een glimlach om je mond staalhard beweren dat iemand echt een prachtig nieuw schilderij heeft, maar in jezelf denken: ik zou het nog niet in de schuur ophangen. Tja, eerlijk is niet altijd aardig…
Gelukkig is niet alles hardop zeggen een beleefdheidsvorm. Stel je toch eens voor, dat iedereen op straat tegen je zegt dat je eigenlijk te dik bent of dat die jas jou absoluut niet staat? Maar aan de andere kant: als niemand tegen jou zegt dat niet knapper wordt van de jas, kun je er ook niets aan veranderen. Het is dus zaak om de middenweg te vinden: wat zeg je eerlijk en wat kun je beter voor je houden?
Het is afhankelijk van wat de relatie is een persoon of je wel of niet eerlijk bent. Tegen een vreemde zeg je niet zo snel dat hij stinkt, maar als het een van je huisgenoten is, neem je geen blad voor de mond. En dan is het vreemd genoeg ook nog eens zo dat je huisgenoot het niet als een belediging opvat. Nee, beter dan dat jij het zegt, dan dat de rest van de wereld het denkt.
Als je rekening houdt met gevoelens en met hoe wat je zegt overkomt kun je best eerlijk zijn. Als je maar goed nadenkt over wat je zegt. Mensen beledigen is niet nodig, maar eerlijk duurt nog altijd het langst. Toch ben ik blij dat ik de mogendheid heb eerst na te denken voor ik iets zeg. En jij, heb jij weleens iets hardop gezegd dat je beter voor je had kunnen houden?
